เขาเป็นศิษย์เก่าวิทยาลัยกลาโหมแห่งชาติรุ่นที่ 35 เข้าร่วมเป็นนักบินทดสอบในกองทัพอากาศอินเดียใน ค.ศ. 1970 เขาบินอากาศยานมีโคยัน-กูเรวิชหลายเที่ยวตั้งแต่ ค.ศ. 1971 ราเกซก้าวหน้าอย่างรวดรเวผ่านหลายระดับ และใน ค.ศ. 1984 เขาได้รับแต่งตั้งเป็นหัวหน้าฝูงบินและนักบินในกองทัพอากาศอินเดีย[3] เขาได้รับเลือกเมื่อวันที่ 20 กันยายน ค.ศ. 1982 ให้เป็นนักบินอวกาศและเป็นส่วนหนึ่งของโครงการร่วมระหว่างองค์การวิจัยอวกาศอินเดียและโครงการอวกาศอินเตอร์คอสมอสของโซเวียต[4]

เขาเกษียณจากยศผู้บังคับการกองบิน และเข้าร่วมการบินฮินดูสถาน จำกัด (HAL) ใน ค.ศ. 1987 และเป็นหัวหน้านักบินทดสอบในกองนาชิก (Nashik) ของ HAL จน ค.ศ. 1992 ก่อนย้ายไปบังกาลอร์เพื่อทำงานเป็นหัวหน้านักบินทดสอบของ HAL เขายังสัมพันธ์กับอากาศยานรบเบา เธจัส[4]

การบินอวกาศ

ใน ค.ศ. 1984 เขาเป็นพลเมืองอินเดียคนแรกที่ไปอวกาศเมื่อเขาบินบนจรวดโซยุซ ที-11 ของโซเวียตที่ปล่อยจากไบโคนูร์ คอสโมโดรมในสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตคาซัค วันที่ 2 เมษายน ค.ศ. 1984 เขาใช้เวลาบนยาน 7 วัน 21 ชั่วโมง 40 นาทีระหว่างที่ทีมทำการศึกษาทางวิทยาศาสตร์และเทคนิคซึ่งมีช่วงทดลอง 43 ช่วง เขาทำงานเป็นหลักในสาขาชีวการแพทย์และการสัมผัสระยะไกล[4] ประเทศอินเดียกลายเป็นชาติที่ 14 ที่ส่งคนสู่อวกาศ[4]